ایران و روم به عنوان دو امپراتوری قدرتمند زمان، در طول حکومت خود، به بهانههای گوناگون به متصرفات یکدیگر حمله میکردند و با امضای قراردادی به این جنگها خاتمه میدادند. یکی از جنگهای بین دو کشور که در سال ۴۲۱م با حمله روم آغاز شد، به بهانه آزار و اذیت مسیحیان ایران و نیز فرار برخی از آنان به روم به وقوع پیوست. پس از آنکه ماموریت فرستاده پادشاه وقت ایران به بیزانس برای استرداد فراریان ناموفق ماند و امپراتور روم نسبت به عقوبت فراریان در صورت بازگشت به ایران اظهار نگرانی نمود، لاجرم کار به جنگ کشیده شد. از آن طرف، کارگران رومی در ایران به حبس افتاده و اموال آنها نیز توقیف شد. در این جنگ، هر دو طرف قادر به شکست دادن طرف مقابل نبودند اما در نهایت سردار رومی ضمن آتش زدن ادوات جنگی، به خاک روم عقبنشینی کرد. تا اینکه سپاه روم تقاضای مصالحه نمود و در هفتم بهمن، قرارداد صلحی به مدت صد سال بین دو طرف منعقد شد. بر اساس این قرارداد که به مصالحه صد ساله شهرت یافت، مسیحیان در ایران و زرتشتیان در روم از آزادی عمل در اعتقادات مذهبی برخوردار شدند. همچنین امپراتوری روم موظف شد هزینه حفظ معابر ایران را در برابر طوایف مخالف برعهده داشته باشد. این هزینه از دیدگاه رومی‌ها نوعی باجخواهی ایران تلقی میگردید و گاهی از پرداختن آن شانه خالی میکردند. قرارداد صد ساله ایران و روم کمتر از بیست سال دوام آورد و آتش جنگ بار دیگر بین دو امپراتوری برافروخته شد.
آدرس کانال: https://t.me/radiocy
اینستاگرام: instagram.com/radiocyp