در گذر تاریخ

آزادی ماست اصل آبادی ما
این است نتیجه خدادادی ما
آزاد بزی ولی نگر تا نشود
آزادی تو رهزن آزادی ما

محمدتقی بهار، ملقب به ملک الشعرا، نویسنده، روزنامه نگار، محقق معاصر و شاعر، روز ۱۸ آذر ۱۲۶۵ متولد شد.
ملک‌الشعرا، شاعر ستایشگر آزادی و صلح دوستی بود که زندگی‌اش با سیاست پیوند خورد، مضمون بیشتر اشعار او میهن دوستی و عشق به ایران زمین است.
وی ادبیات فارسی را نخست نزد پدرش آموخت و از هفت سالگی آغاز به سرودن شعر کرد. بهار از چهارده سالگی همراه پدرش در مجامع آزادی‌خواهان حاضر شد و به مشروطه و آزادی دل بست.
بهار به حزب دموکرات پیوست و روزنامه نوبهار را با مسئولیت و سردبیری خود به عنوان مبلغ عقاید این حزب در مشهد منتشر کرد. او بارها چه در دوران قاجار و چه در دوران رضاشاه طعم حبس و تبعید را چشید.
محمد تقی بهار از حوزه انتخابیه درگز، سرخس و کلات به نمایندگی مجلس سوم شورای ملی و از بجنورد نمایندگی مجلس چهارم و در مجلس پنجم نماینده تبریز بود.
ملک‌الشعرا با روی کار آمدن کابینه قوام‌السلطنه به عنوان وزیر فرهنگ برگزیده شد. بیماری موجب شد که دوران وزارتش محدود به چند ماه شود.
مرغ سحر تصنیفی از ساخته‌های مرتضی نی‌داوود با شعری از محمدتقی بهار است که جایگاه ویژه‌ای در تاریخ موسیقی ایران دارد.
آثار منثور و منظوم بهار انواع شعر سنتی و اشعار به زبان محلی، تصنیف و ترانه، مقاله‌ها و سخنرانی‌های سیاسی و انتقادی، رساله‌های تحقیقی، نمایشنامه، اخوانیات و مکتوبات، تصحیح انتقادی متون، ترجمه‌های متون پهلوی، سبک‌شناسی نظم و نثر، دستور زبان، تاریخ احزاب، مقدمه بر کتاب‌ها و حواشی بر متون به ویژه شاهنامه فردوسی را دربرمی‌گیرد. مهم‌ترین اثر بهار دیوان اشعارش است.
از تصنیف‌ها و ترانه‌های سروده او بهار دلکش، باد صبا بر گل گذر کن، ز من نگارم، به اصفهان رو را می‌توان نام برد.
از شعرهای معروف بهار می‌توان به ای دیو سپید پای در بند و برو کار می کن مگو چیست کار اشاره کرد.
بهار سرانجام در سال ۱۳۳۰ بر اثر بیماری سل درگذشت.

آدرس کانال: https://t.me/radiocy
اینستاگرام: instagram.com/radiocyp