در گذر تاریخ

تا ظن نبری کز آن جهان می‌‌ترسم
وز مردن و از کندن جان می‌‌ترسم
چون مرگ حقست من چرا ترسم ازو
من خویش پرستم و از آن می‌ترسم

تاریخ ادبیات جهان، درگذشت صوفی و سخنور پارسی‌گوی خراسانی؛ ابوسعید ابوالخیر را در ۸۱ سالگی در ۱۲ ژانویه سال ۱۰۴۹ ذکر کرده است. شیخ ابوسعید ابوالخیر عارف و شاعر نامدار ایرانی قرن چهارم و پنجم است که اشعار، گفته‌ها و عقاید او در «اسرار‌التوحید» گرد‌آوری شده است. وی از مشوقان دوستی و مهربانی کردن و از نهی‌کنندگان کینه‌جویی و عناد بود.
او سال‌ها در مرو و سرخس فقه و حدیث آموخت تا اینکه درس را رها کرده و به جمع صوفیان پیوست و به وادی عرفان روی آورد.
ابوسعید ابوالخیر در میان عارفان مقام بسیار برجسته و ویژه‌ای دارد و نام او با عرفان و شعر آمیختگی عمیقی یافته‌ است. چندان که در بخش مهمی از شعر پارسی چهره او در کنار مولوی و عطار قرار می‌گیرد، بی‌آنکه خود شعر چندانی سروده باشد. بسیاری از رباعیات و اشعار منتسب به ابوسعید در واقع از آن شاعران دیگر است.

آدرس کانال: https://t.me/radiocy
اینستاگرام: instagram.com/radiocyp