در گذر تاریخ
غزاله علیزاده را با نام داستان بلندش «خانه ادریسی‌ها»، با پایان اندوهناکی که بر زندگی خود کشید و آن چشمان درشت و نگاه نافذ از پس یک عکس سیاه‌وسفید، می‌شناسیم.
غزاله علیزاده از مادری شاعر به نام منیرالسادات سیدی در ۲۷ بهمن۱۳۲۷ در مشهد متولد شد. علیزاده دخترخوانده حاج‌مطهرعلی‌شاه سرسلسله دراویش خاکساریه بود که تحصلاتش در دکتری فلسفه دانشگاه سوربن فرانسه را به‌دلیل مرگ ناگهانی پدر ناتمام گذاشت.
او کار ادبی خود را از دهه چهل خورشیدی و با انتشار داستان‌های کوتاه در مشهد آغاز کرد و در شمار داستان‌نویسان مطرح قرار گرفت. از داستان‌های کوتاه این نویسنده می‌توان به مجموعه‌های داستانی سفر ناگذشتنی، بعد از تابستان، چهارراه و تالارها نام برد. برخی از داستان‌های این نویسنده نیز در مجموعه‌ای تحت عنوان «با غزاله تا ناکجا» به چاپ رسیده است. سه سال پس از مرگ این نویسنده رمان خانه ادریسی‌ها موفق به کسب جایزه بیست سال داستان‌نویسی شد.
علیزاده چند سال پایانی عمر را عمدتاً در جنگل‌های رامسر می‌گذارند و پایان خودخواسته‌اش را نیز در یک صبح جمعه اردیبهشتی در سال۱۳۷۵ با حلق‌آویز‌شدن از درختی در جنگل جواهرده رقم زد.
آدرس کانال: https://t.me/radiocy
اینستاگرام: instagram.com/radiocyp
