در گذر تاریخ
بنابهنظر مورخان، سیزدهم اسفند، در حدود سال ۵۲۹ پیش از میلاد، روزی است که کورش بزرگ، بنیانگزار امپراتوری ایران در جنگ با قوم مهاجم شرقی (سکاها)، که در فاصله گرگان تا ورای دریای آرال و رود سیحون سکونت داشتهاند، کشته شد.
کوروش بزرگ، مردی که عموم تاریخنگاران او را «اندیشمند، انساندوست، دادگستر و مهربان» توصیف کردهاند، امپراتوری ایران را از هند تا مرمره و از سیردریا (رود سیحون) تا دریای سرخ امتداد داد که بیش از دو قرن تنها ابرقدرت جهان بود با فرهنگ و تمدنی درخشان و بیمانند. موسس و پدر کشور ایران که مادرش ماد و پدرش پارس بود در میدانهای جنگ، همیشه در میان سربازان بود و جان خود را بر سر همین روش گذارد.
جنازه کوروش همچنان که وصیت کرده بود به پاسارگاد منتقل شد. آرامگاه او هنوز پس از ۲۵ قرن باقی مانده. کوروش وصیت کرده بود صرف نظر از محل مرگ او، باید در پاسارگاد دفن شود و از اینکه برای مدتی، جسد او قطعه زمینی را از ثمر دادن باز میدارد از مردم ایران پوزش خواسته بود.
اعلامیه او پس از فتح بابل، نخستین منشور ملل متحد و اعلامیه حقوق بشر شناخته میشود. وی شورائی از سران ملل تابعه به ریاست خود تشکیل داده بود و امپراتوری او در حقیقت یک جامعه مشترکالمنافع بود و شرط عضویت در این جامعه دادن آزادی به مردم محل، برقراری حکومت قانون، منع بردگی و قطع ظلم و تعدی بود.
آدرس کانال: https://t.me/radiocy
اینستاگرام: instagram.com/radiocyp
