در گذر تاریخ

بلاش یکم (اشک بیست و دوم) بیست و دومین شاه ایران از خاندان اشکانی است. در چنین روزی در سال ۵۲ میلادی (پنجم آوریل)، مهستان (سنای ایران) از میان شاهزادگان اشکانی و خانواده‌های وابسته، بلاش را که مادرش از مادهای ایران بود به شاهی کشور برگزید و وی نیز برادرش تیرداد را شاه ارمنستان کرد. تاریخ از بلاش یکم به نام یک ناسیونالیست ایرانی یاد کرده است.
همچنین در تاریخ از او به عنوان آخرین شاه بزرگ اشکانی یاد می‌کنند. پس از وی دولت اشکانی رو به ضعف نهاد و سرانجام به دست ساسانیان ساقط شد. بلاش یکم به آیین و روش‌های ایرانی بسیار علاقه‌مند بود. وی در احیای فرهنگ و آیین‌های ایرانی تلاش بسیاری کرد و بازمانده گرایش‌های یونانی را در ایران از میان برد. وی همه کارهای اقتباسی از دنیای هلنیک (یونانیان) را که از جانشینان اسکندر به یاد مانده بود ممنوع ساخت. در این زمان الفبای ایرانی که از خط آرامی منشعب شده بود، جای الفبای یونانی را گرفت و برای اولین بار بر روی سکه‌های بلاش یکم پدیدار گشت. بر یک روی این سکه‌ها نقش شاه و بر روی دیگر آن تصویر آتشدانی نقش شد. این سنت تا زمان انحطاط ساسانیان کم و بیش حفظ شد. بنا به روایات زرتشتی در زمان بلاش، متون کهن اوستایی از نو گردآوری شد و نام یونانی شده شهرها نیز دوباره نام ایرانی خود را بازیافت.

آدرس کانال: https://t.me/radiocy
اینستاگرام: instagram.com/radiocyp