در گذر تاریخ

سید مجتبی آقابزرگ علوی، نویسنده و فعال اجتماعی، در ۱۳ بهمن سال ۱۲۸۲ در تهران متولد شد. او از دانشگاه مونیخ آلمان فارغ‌التحصیل شد و نوشتن داستان را به‌طورجدی از همان دوران آغاز کرد. او با انتشار آثارش فضای داستان‌های فارسی را متحول کرد و در کنار افرادی همچون صادق هدایت و صادق چوبک به‌عنوان پدران داستان‌نویسی نوین ایرانی قرار گرفت. بزرگ علوی از افراد تأثیرگذار بر ادبیات ایران در قرن بیستم و یک چهره سیاسی روشن‌فکر در آن دوران شناخته می‌شود. او همواره در سراسر زندگی‌اش با آثارش وضعیت اجتماعی و سیاسی جامعه را به تصویر می‌کشید.
بزرگ علوی نویسند‌ه‌ واقع‌گرا، سیاستمدار چپ‌گرا، روزنامه‌نگار نوگرا و استاد زبان فارسی ایرانی، عضو گروه پنجاه و سه نفره‌ای از روشنفکران سوسیالیست بود که سرانجام دستگیر شده و به زندان رفتند. بزرگ علوی کتاب پنجاه و سه نفر و ورق پاره‌های زندان را در دوران اسارت خود به تحریر درآورده است. از دیگر آثار او می‌توان به چشم‌هایش، چمدان، سالاری‌ها و موریانه اشاره کرد.

آدرس کانال: https://t.me/radiocy
اینستاگرام: instagram.com/radiocyp